4 – Uitstel (Wolken)


De vrouw op dit plaatje woont in een grijs landschap, vol onwerkelijke, gestyleerde wolken. Door het raam ziet ze licht en levendige kleuren en hoewel ze graag het raam uit wil – zoals we aan de regenboog kleuren die op haar kleding verschijnen kunnen zien komt ze daar nog niet toe. Er spelen nog te veel vragen door haar hoofd die beginnen met ‘stel dat?’

Morgen komt nooit, zegt men, maar hoe vaak het ook gezegd wordt, de meesten van ons vergeten meestal hoe waar dit is. Eigenlijk is het enige resultaat van dingen uitstellen een mat, gedeprimeerd gevoel van onvoldaanheid, het gevoel dat we vandaag ‘vastzaten’. Na de opluchting en euforie die je voelt als je al je twijfels die je ervan weerhielden nu te handelen, eenmaal opzijzet, ga je je afvragen waarom je toch zo lang gewacht hebt.

Uitstel is gewoon stom. Morgen moet je ook beslissen, dus waarom niet vandaag? En denk je dat je morgen wijzer zult zijn dan vandaag? Denk je dat je morgen kwieker zult zijn dan vandaag? Denk je dat je morgen jonger zult zijn dan vandaag, frisser dan vandaag?

Morgen ben je ouder, heb je minder lef; morgen heb je meer ervaring, ben je doortrapter; morgen komt de dood dichterbij – je zult gaan weifelen en nog banger zijn. Stel nooit iets uit tot morgen. En wie weet? Misschien komt morgen wel of misschien komt morgen niet. Als je moet beslissen, moet je nu meteen beslissen.

Tandarts Vogel was klaar met de controle van een mooie jonge patiënte. ‘Juffrouw Baseman’, zei hij, ‘ik ben bang dat ik uw verstandskiezen zal moeten trekken!’

‘0 jee!’ riep het meisje verschrikt. ‘Ik krijg nog liever een kind!’

‘U moet wel weten wat u wilt,’ zei de tandarts, ‘dan kan ik de stoel in de juiste stand zetten.’

Weet wat je wilt. Blijf niet eindeloos uitstellen.


(Uit: Dong dang doko dang, hoofdstuk 8)

Bekijk ook

3 - IJs-olatie (Wolken)

3 – IJs-olatie (Wolken)

In onze maatschappij hebben vooral mannen geleerd niet te huilen, zich sterk te houden als …