Symbolic Gids Uw bron van informatie op uw persoonlijke ontdekkingsreis
Ooit heeft iemand de maand februari tot maand van de Liefde gekroond met Valentijnsdag als middelpunt of hoogtepunt, zo je wilt. Eigenlijk bizar dat sommigen wachten op deze dag om iemand te laten merken dat hij/zij om de ander geeft. Elke dag is goed, alles kan liefde zijn, alles kan liefde betekenen. Als we om ons heen kijken, kunnen we het elke dag zien, voelen en doorgeven. Die aai over het koppie van je huisdier, de vogels die buiten fluiten, die buurman die je gedag zegt en een knipoog geeft, het meisje achter de kassa die je een prettige dag wenst, je partner die een lief sms’je stuurt, je kind die op je loopt te mopperen omdat zij een nukkige bui heeft. En…als zij het niet doen, wat let iemand het wel te geven.
Ik hou van mezelf en ik hou van mijn leven. Ik ben heel. Vanuit die heelheid kan ik geven en ontvangen. We zijn allemaal heel, we weten het alleen nog niet omdat we ons pijn afdekken met duisternis in plaats van het licht erop te laten schijnen. We torsen onze pijn mee als wapenfeiten uit het verleden, gebruiken dat soms als excuus om onze groei in het leven te belemmeren. Angst voor nog meer pijn bovenop die pijn. Deze pijn kennen we, ergens voelt het toch vertrouwd. Waarom zouden we nieuwe pijn opbouwen? Wie zouden we zijn zonder die pijn? Misschien wel iemand die het leven weer durft te vertrouwen, iemand die de brug naar echte Liefde over durft te gaan zonder van de ander te verwachten dat hij/zij een helende factor is. We helen onszelf, anderen reiken slechts dat aan wat je nodig hebt.
De lessen van het Leven, de lessen van de Liefde leerde ik van het leven en de liefde zelf. Nog niet zo lang geleden had ik een mooi gesprek met Patty Harpenau, life coach, kunstenares, BN’er, maar vooral een mooi, open en wijs mens. Ook haar leven gaf haar de diepste lessen. Patty vertelde me dat je ego je wijs maakt dat je niet heel bent, maar dat je ziel dat anders ziet. Ik wist direct dat wat zij zei bij mij als waar aanvoelde, ik kon het alleen nog niet helemaal zo voelen. Daarvoor moest ik nog een paar processen door. Ergens is dat in mij gaan leven, omdat ik voelde dat het zo was. Ergens was er een integratie in mijn zijn. Zij heelde me niet, zij reikte me iets aan waar ik wat mee kon. Pijn kan je koesteren, maar voor mij voelt het beter om pijn te doorleven, te omarmen en het los te laten met dank voor de les en het inzicht die het me gaf.
Ik leer van het leven, ik leer van de Liefde, ik leer van mezelf. Elke keuze die ik maakte was de juiste, elke keuze die ik nog zal maken is de juiste. Het leven is niet bedoeld om punten te scoren, slechts om ervaringen op te doen. Dus hoe zou ik onjuiste keuzes kunnen maken als ik kies vanuit Liefde…
Ik wens iedereen die toegang tot zijn of haar eigen pijn, eigen hart, eigen ziel. Het kan zoveel bevrijding geven….Doe het met liefde en uit liefde, voor jezelf.
Ik ont-moet je graag.
Catharina van Hien
